بررسی رابطه بیگانگی اجتماعی و میزان مشارکت سیاسی در بین دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد نقده

نگاهی اجمالی به تاریخ جوامع بشری به ما نشان می دهد که مشارکت سیاسی همیشه دارای اهمیت ویژه بوده و در هر جامعه ای بر اساس شرایط و زمینه های موجود در آن متفاوت و تعیین کننده بوده است تا جای که مقوله مشارکت و مشارکت سیاسی مورد توجه و بحث اندیشمندان و صاحب نظران جامعه شناسی و روان شناسی بوده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بیگانگی اجتماعی و میزان مشارکت سیاسی دانشجویان انجام شده است. بیگانگی که از سوی بسیاری از صاحب نظران مانعی در راه مشارکت سیاسی مردم و دیگر اقشار جامعه به خصوص دانشجویان می باشد. سوالی که مطرح است این است که بین بیگانگی و مشارکت سیاسی رابطه وجود دارد؟ نوع روش تحقیق حاضر از نوع پیمایشی و با ابزار پرسشنامه می باشد و جامعه آماری آن دانشجویان دختر و پسر دانشگاه آزاد اسلامی نقده در سال 90-89 است و حجم نمونه آن با استفاده از فرمول کوکران 298 نفر به دست آمده که با استفاده از شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با حجم اطلاعات مورد نیاز جمع آوری گردیده است. اعتبار پرسش نامه از طریق اعتبار صوری و اعتبار سازه و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ محاسبه گردید. تحلیل داده ها نیز از طریق بسته آماری نرم افزار spss نسخه 17 می باشد و برای آزمون فرضیه ها از تکنیک های آماری ضریب همبستگی اسپرمن و آزمون تفاوت میانگین بومان ویتنی استفاده شد. با توجه به تجزیه وتحلیل آزمون فرضیه های تحقیق، نتایج نشان می دهدکه بین بیگانگی اجتماعی و میزان مشارکت سیاسی دانشجویان رابطه معنی داری وجود ندارد، در بین مولفه های بیگانگی اجتماعی، احساس انزوای اجتماعی با میزان مشارکت سیاسی رابطه معنی داری وجود دارد در حالی که دیگر مولفه های بیگانگی رابطه ای با مشارکت سیاسی ندارد. بنابراین می توان نتیجه گرفت که بیگانگی اجتماعی نقشی در میزان افزایش وکاهش مشارکت سیاسی ندارد و برحسب جنسیت دانشجویان نتایج نشان می دهد که مشارکت سیاسی پسران بیش تر از دختران است.